ธีรภัทร์

** แนะนำตัว **
สวัสดีครับ ชื่อนายธีรภัทร์ คำตุ้ย ชื่อเล่น ม่อน ปัจจุบันกำลังศึกษาอยู่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 โรงเรียนสันป่าตองวิทยาคม จ.เชียงใหม่ แผนการเรียนวิทยาศาสตร์-คณิตศาสตร์ เป็นเด็กสายวิทย์ที่ชื่นชอบการอ่านและการเขียนมากครับ 

** ที่มาของนามปากกา **
นามปากกา ‘ธีรภัทร์’ มาจากชื่อจริงเลยครับ เพราะเป็นชื่อที่พ่อแม่ตั้งให้ตามดาราที่ท่านชื่นชอบ เราจึงอยากใช้ชื่อของตัวเองไปปรากฏบนปกหนังสือ เพื่อให้ท่านได้ภูมิใจและชื่นชอบเช่นกัน รวมถึงยังเป็นนามปากกาที่ไม่ยาว จำง่ายด้วยครับ

** หนังสือในดวงใจและนักเขียนคนโปรด **
ขึ้นชื่อว่าหนอนหนังสือ การให้เลือกหนังสือในดวงใจคือสิ่งที่ยากที่สุดเลยครับ เพราะงานเขียนทุกเล่มเรามองว่ามันดีในแบบของมัน อยู่ที่ว่ามันถูกจริตเราแบบไหน ดังนั้นจึงชอบหนังสือทุกเล่มที่เคยอ่านมา แต่ชอบมากชอบน้อยขึ้นอยู่กับความรู้สึกและประสบการณ์การอ่านในขณะนั้นด้วยครับ เช่นเดียวกับนักเขียนคนโปรด จุดที่ทำให้ม่อนได้เริ่มการเขียนแนวสยองขวัญคงหนีไม่พ้น พี่แอมป์ ภาคินัย และพี่ซิน มายาโรส เพราะวันที่ไปงานหนังสือเชียงใหม่ตอน ม.1 ทำให้เราหยุดอยู่ที่บูธสำนักพิมพ์โซฟา หลังจากได้ยินว่ามีนักเขียนมาแจกลายเซ็น ทว่าหนังสือสยองขวัญมันไม่ถูกจริตม่อนมาก ๆ เพราะเป็นคนกลัวผี เวลาเห็นปกนิยายของสำนักพิมพ์โซฟาที่มีความหลอนในแต่ละปกประดับบนชั้นหนังสือทำให้ม่อนกลัวมาก จึงเลี่ยงที่จะซื้อมาอ่าน และเลือกอ่านเพียงแค่นิยายรักเท่านั้น แต่ ณ ตอนนั้นเป็นครั้งแรกที่จะได้ลายเซ็นจากนักเขียน จึงเลือกสุ่มหยิบของพี่แอมป์และพี่ซินมาหนึ่งเล่มและกลับไปอ่าน จากนั้นชีวิตก็เปลี่ยนไปเลย ม่อนติดใจสำนวนการเขียนและพล็อตเรื่องของพี่แอมป์ที่ลุ้นระทึกหักมุมมาก ส่วนพี่ซินก็จะบรรยายสวย ล่องลอยและดึงอารมณ์ จึงถวายตัวเป็นแฟนของสำนักพิมพ์โซฟาตั้งแต่ตอนนั้นเลย ปัจจุบันชื่นชอบนักเขียนของโซฟาทุกคนเลยครับ แต่ละคนมีเอกลักษณ์เฉพาะตัวมาก ๆ ส่วนนิยายรักคงไม่พ้นของแสตมป์เบอรี่, เจ้าหญิงผู้เลอโฉม, เจ้าปลาน้อย, ลูกชุบ, TheLittleFinger, Hideko_Sunshine, may112, หัวสมองตีบตัน ที่เราอ่านตั้งแต่เด็กจนโต และท่านอื่น ๆ อย่าง Jittirain, ร เรือในมหาสมุท, J.K. Rowling, สรจักร, โยคิมิโซะ เซชิ, Tess Gerritsen, อุชเชณี, ทมยันตี, จินตวีร์ วิวัธน์ และอีกมากมายครับ

** ที่มาของการเป็นนักเขียน **
ปกติม่อนเป็นคนอ่านแต่การ์ตูนตั้งแต่ประถม กระทั่งม่อนเริ่มเขียนนิยายครั้งแรกสมัย ป.4 หลังจากอ่านนิยายรักเรื่องแรกจบจากคำเชื้อเชิญของรุ่นพี่ที่รู้จัก จากนั้นก็ลองเขียนมาตลอด ควบคู่กับการวาดการ์ตูนช่องซึ่งชอบมาก พอสมัย ป.5 ก็เริ่มเขียนแนวแฟนตาซี จำได้เลยว่าวางพล็อตไว้ได้เป็นเซ็ตเลยครับ ไม่รู้คิดได้ยังไง แต่ก็เขียนไม่จบ… ป.6 ก็กลับมาเขียนนิยายรักอีกครั้ง และพอ ม.1 ก็เริ่มมาเขียนแนวสยองขวัญนี่แหละครับ เรียกได้ว่าพอเราโตขึ้นก็เริ่มเขียนแนวใหม่ ๆ มากขึ้น อย่างปัจจุบันก็เขียนทั้งแนวสะท้อนสังคม ความรัก สยองขวัญ แฟนตาซี ตามโอกาสและเวลาว่าง หรือเมื่อลองส่งประกวดเวทีอื่น ๆ ครับ

** ที่มาของการเป็นนักเขียนของ Sofa Publishing **
มาจากการส่งเรื่องสั้นประกวดโครงการ Short & Shock Story contest ครั้งที่ 7 หัวข้อ ‘ถึง-ที่-ตาย’ และเป็น 1 ใน 5 ผู้ชนะครับ จริง ๆ แล้วม่อนส่งประกวดโครงการนี้ ปีนี้ก็นับว่าเป็นปีที่ 5 แล้ว เป็นคนหนึ่งที่พอเริ่มอ่านนิยายของโซฟาตั้งแต่ ม.1 ก็ลองส่งประกวดครั้งแรกในสมัยที่เป็นการประกวดครั้งที่ 3 ลองส่งแบบไม่รู้ว่าการเขียนเรื่องสั้นคืออะไรด้วยซ้ำ เพราะไม่เคยอ่านเรื่องสั้นมาก่อนในชีวิต แต่สุดท้ายก็ผิดหวัง พอส่งการประกวดครั้งที่ 4 ก็ผิดหวังอีกเช่นกัน กระทั่งการประกวดครั้งที่ 5 ม่อนผ่านเข้ารอบคัดเลือก 15 ผลงาน เป็นอะไรที่ดีใจมากเพราะเราคาดไม่ถึงมาก่อน เหมือนกับใกล้ความฝันมากขึ้นไปอีก แต่ก็ไม่ผ่านในรอบสุดท้าย พอการประกวดครั้งที่ 6 กลับมา ปีนี้เราตั้งใจอยากแก้มือมาก ทว่ากลับไม่ผ่านแม้กระทั่งรอบคัดเลือก จนมาถึงการประกวดครั้งที่ 7 เป็นการเขียนตอน ม.6 ที่ยากลำบากมาก เนื่องด้วยการเรียนที่หนักขึ้น แต่สุดท้ายก็ผ่านพ้นช่วงเวลาแห่งความลุ้นระทึกและได้มาเป็นครอบครัวเดียวกับสำนักพิมพ์และนักเขียนที่เรารัก ดีใจมาก ๆ ครับ

** งานเขียนกับตัวจริง...แตกต่างกันไหม **
หลาย ๆ งานเขียนก็มีความเป็นเราใส่ลงไปบ้างครับ ทั้งลักษณะนิสัย หรือคำพูดที่เราปรับใส่ตัวละคร ที่คล้าย ๆ เลยคือจะเป็นช่วงดราม่าเพราะเราเป็นคนอ่อนไหวง่ายและคิดมาก แต่ที่ไม่เหมือนเลยคือความบ้าระห่ำในฉากสยองขวัญ ในชีวิตจริงทำไม่ได้ เพราะเป็นคนจิตใจดีมากครับ อิอิ

** คุณสมบัติที่ดีของนักเขียนที่ดี...คือ ? **
เป็นคนที่ไม่ละความพยายามครับ เพราะหากวันไหนที่เราล้มเลิกความพยายามในการเขียนลง มันก็เหมือนปิดประตูความฝันของเราไปเรียบร้อยแล้ว ต่อมาคือความมีวินัย นักเขียนที่ดีควรมีวินัยในการทำงานเมื่อก้าวเข้ามาเป็นนักเขียนจริง ๆ แล้วด้วยครับและที่ขาดไม่ได้คือความซื่อสัตย์ ไม่คัดลอก ดัดแปลงผลงานของผู้อื่นมาสวมรอยเป็นผลงานของเรา เพราะถ้าทำแบบนั้นมันไม่ต่างกับการดับศรัทธาในตัวเราให้มอดไหม้ไปเลยครับ

** ฝากถึงคนอยากอ่านและคนอยากเขียน **
ฝากติดตามผลงานของ ‘ธีรภัทร์’ ไปเรื่อย ๆ นะครับ ตั้งใจอยากจะถ่ายทอดความคิดอีกหลายสิ่งที่มันอยากระบายออกมาให้ทุกคนได้อ่าน ได้สัมผัส ดีใจที่เราได้รู้จักกันนะครับ และฝากถึงคนอยากเขียนว่าความฝันนั้นบางทีก็ดูเลื่อนลอย แต่ถ้าพยายามให้เต็มที่สุดท้ายมันจะเป็นจริงครับ การเป็นนักเขียนไม่ใช่การฝันเฟื่องที่ไม่มีจริง ถ้าเราตั้งใจอ่านให้มาก เขียนให้มาก ลองส่งประกวดตามเวทีต่าง ๆ หรือสำนักพิมพ์ที่เปิดรับ ก็นำคำแนะนำมาปรับให้ผลงานครั้งต่อไปดีมากขึ้น กว่าผลงานชิ้นแรกของม่อนจะได้ตีพิมพ์ก็ผ่านการส่งประกวดของสำนักพิมพ์โซฟามา 5 ครั้งแล้ว ขอเป็นกำลังใจให้กับผู้มีความฝันทุกคนครับ มาร่วมเดินทางในถนนนักเขียนไปด้วยกันนะ 
. . . . . . . . . . . . . . . . .. . .

ผลงานที่ผ่านมาของ ‘ธีรภัทร์’
เรื่องสั้น ถึง…ที่ตาย ในรวมเรื่องสั้น ถึง-ที่-ตาย