เมื่อคนบาปตามอาฆาตเอาชีวิต

คิดแต่เพียง ‘ฆ่าศัตรู’ ให้ ‘จงเป็นศพเป็นศพเถิด’

สุดท้ายแล้วเวรกรรมที่พันธนาการไว้จะถูกปลดออกได้อย่างไร

หากไม่มีฝ่ายอโหสิกรรมให้ ‘จงเป็นสุขเป็นสุขเถิด’

เรื่องราวของคนตายที่ ‘ไปไม่กลับ’ เรื่องราวของ ‘ดารันดา’

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

ภาพวาดมักจะสื่อเรื่องราวในจินตนาการของผู้วาดได้เสมอ

แต่ภาพวาดที่สื่อถึง ‘คนตาย’ ของเด็กวัยสามขวบเป็นเรื่องที่ไม่น่าเกิดขึ้น

คณา ผู้เป็นแม่ถึงกับกินไม่ได้นอนไม่หลับ ปริศนาภาพวาดยังคงวนเวียนอยู่ในหัว

ยิ่งภาพวาดเป็นภาพของคนตายที่เกิดขึ้นจริง ยิ่งน่ากลัวจนเกินจะเอ่ย

คณาคาดคั้นถามลูกชายของตัวเอง คำตอบที่ได้คือ...คนทำชื่อ ดารันดา

หญิงสาว ‘ถูกใครสักคนฆ่า’ แล้วแขวนศพไว้ที่หมู่บ้านร้างเก้าหลังเพื่ออำพรางคดี

คณาไม่เข้าใจ เหตุใดดารันดาจึงใช้ลูกของเธอเป็นสื่อในการหาตัวฆาตกร

ยิ่งเกิดภาพวาดมากขึ้นเท่าไหร่ ยิ่งมีคนตายมากขึ้นเท่านั้น

ทางเดียวที่จะหยุดทุกอย่าง คือการหาตัวคนที่สร้างเรื่องเลวร้ายขึ้นมา

แต่แน่ใจหรือว่า นั่นคือสิ่งที่ดารันดากำลังต้องการ ?

อย่าไว้ใจคนที่เคยมองผ่าน...

เพราะบางครั้ง ‘สันดาน’ มันซ่อนไว้เนิ่นนานกว่าดวงตาจะมองเห็น!

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

หนึ่ง...สอง...สาม...ใครใจทรามสกปรก

สี่...ห้า...หก...ใครโกหกโดนควักไส้

ไอแอมซอรี่...ใครไม่ดีก็ต้องตาย

ไอเซย์กู๊ดบาย...ใครทำร้ายตายไม่ดี!